Przepis art. 250 pr. up. przyznaje wierzycielom upadłego, mającym zabezpieczenie w postaci hipoteki lub wpisu w rejestrze na majątku upadłego położonym za granicą, prawo wyboru do skorzystania poza granicami z zabezpieczenia rzeczowego albo do zgłoszenia wierzytelności w krajowym postępowaniu upadłościowym. Jeżeli taki wierzyciel nie zrezygnuje z korzystania z zabezpieczenia rzeczowego, nie może dochodzić swojej wierzytelności w postępowaniu upadłościowym.

Nie dotyczy to sytuacji, gdy postępowanie upadłościowe zostało uznane w kraju, w którym znajduje się przedmiot zabezpieczenia, a zatem z urzędu i automatycznie nie dotyczy wszystkich krajów Unii Europejskiej, poza Danią – jako że w krajach tych, zgodnie z rozporządzeniem 2015/848, polskie postępowanie upadłościowe jest uznane z chwilą wydania z mocy samego prawa.

Jeżeli wierzyciel chce zgłosić wierzytelność, musi przedstawić dowód wykreślenia wpisu o zabezpieczeniu. Dokument taki może być przedłożony jako załącznik do zgłoszenia wierzytelności.

Złożenia dowodu wykreślenia wpisu o zabezpieczeniu nie wymaga się, jeżeli postępowanie upadłościowe zostało uznane w kraju, w którym znajduje się przedmiot zabezpieczenia.

W przypadku położenia przedmiotu zabezpieczenia na terytorium Danii lub któregokolwiek z państw niebędących członkami Unii Europejskiej wymóg ten spełnia przedłożenie postanowienia sądu lub innego odpowiedniego organu o uznanie polskiego postępowania upadłościowego.

Wierzyciel, wobec którego upadły odpowiada jedynie rzeczowo, który przedłożył dowód wykreślenia wpisu zabezpieczenia wierzytelności, nie może już żądać umieszczenia jego wierzytelności na liście wierzytelności, bowiem nie przysługuje mu już wobec upadłego żadne roszczenie (wierzytelność rzeczowa).

Zgodnie z art. 251 pr. up. wierzytelność wyrażona w walucie obcej umieszczana jest na liście wierzytelności po przeliczeniu na złote polskie według średniego kursu danej waluty z dnia ogłoszenia upadłości. Powoduje to sprawiedliwy udział wierzycieli w postępowaniu podziałowym. Zgodnie z art. 91 ust. 1 pr. up. Zobowiązania pieniężne upadłego, których termin płatności nie nastąpił, stają się wymagalne z dniem ogłoszenia upadłości.

Zasada ta odnosi się także do wierzytelności w walucie obcej. Wierzytelność taką przelicza się na walutę polską według jej wartości w złotych na dzień ogłoszenia upadłości. W sytuacji gdy obca waluta jest notowana w Narodowym Banku Polskim, przelicza się ją według średniego kursu z dnia ogłoszenia upadłości. Jeżeli waluta nie jest notowana, należy ustalić jej wartość rynkową z dnia ogłoszenia upadłości.

dr Paweł Janda

________________________

Niniejsza publikacja to fragment artykułu „Rozpoznanie wierzytelności przez syndyka w postępowaniu upadłościowym – wybrane zagadnienia”, który ukazał się w numerze 20 [2/2020] czasopisma „Doradca Restrukturyzacyjny”.